5 χρόνια μετά από την είσοδο της Ελλάδας στα μνημόνια, οι συνέπειες αυτών των επιλογών από την πλευρά της κυριαρχίας είναι εδώ έχοντας αφήσει βαθιά χαραγμένα τα σημάδια τους πάνω στον κοινωνικό ιστό. Η βίαιη προλεταριοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία, η αναβάθμιση της καταστολής ενάντια σε όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται, έρχονται να προστεθούν στο παζλ των αυτοκτονιών και της επίθεσης που συντελείται όλο αυτό το διάστημα.
Ο Συριζα, που προεκλογικά δημιούργησε αυταπάτες στους από τα κάτω της κοινωνίας και τους εφησύχασε, υποστηρίζοντας ότι ερχόμενος στην εξουσία θα έδινε λύσεις στα προβλήματα τους, σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα της ίδιας του της πολιτικής τοποθέτησης και αντίληψης. Ότι δηλαδή, υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης για τερματισμό της λιτότητας και της επίθεσης του κεφαλαίου σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής με την ΕΕ που δομικά έχει συγκροτηθεί για προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Μόνο παραπλανητική και εγκλωβιστική μπορεί να είναι για τους εξαθλιωμένους αυτού του κόσμου.
Η κυριαρχία την Κυριακή 5/7 γιορτάζει άλλη μια στιγμή της δημοκρατίας, μια στιγμή με ιδιαίτερη βαρύτητα όπως διατείνονται , λόγω του χρονικού διαστήματος που έχει περάσει από το προηγούμενο δημοψήφισμα. Η δημοκρατία, προβάλλεται ως το ανώτερο πολίτευμα, στην ουσία όμως είναι απλώς ένα εργαλείο, που εξασφαλίζει τη διαιώνιση της βάρβαρης ταξικής κοινωνίας. Σ αυτή την κοινωνία, όπου ο ισχυρός βάσει των χρημάτων και των διασυνδέσεων που αυτά φέρνουν κυριαρχεί στις πλάτες των από τα κάτω, το πολίτευμα που εξυπηρετεί καλύτερα τους από τα κάτω, πέρα από ουτοπικό είναι και αυταπάτη. Οι αντιπρόσωποι του αστικού μπλοκ εξουσίας εξυπηρετούν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα του κεφαλαίου και εξυπηρετούν την μικροκομματική τους ατζέντα για τη διατήρηση τους στην εξουσία. Προκειμένου να γίνει αυτό θα πράξουν ότι χρειαστεί. Οι αντιστάσεις των πληττόμενων κομματιών αντιμετωπίζονται με μια ολοένα και εντεινόμενη καταστολή, καθώς μια πιθανή κοινωνική αναταραχή είναι επικίνδυνη για την παραμονή τους στην εξουσία και καταστροφική για τα σχέδια κερδοφορίας τους. Έτσι λοιπόν, τα “δικαιώματα“ που υποτίθεται ότι φέρει η δημοκρατία στα σπλάχνα της (λόγου,απεργίας κοκ) επιτρέπονται από τους από τα πάνω κατά το δοκούν (δεκάδες απεργίες κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές, αγωνιστές/στριες κρατούνται στις φυλακές για τον πολιτικό τους λόγο κοκ). Από την άλλη ο όρος αντιπροσώπευση είναι εντελώς προσχηματικός. Κομματικοί μηχανισμοί που ανήλθαν στην εξουσία με ψεύδη, παίρνοντας την “λαϊκή εντολή“ εφάρμοσαν μια τελείως διαφορετική πολιτική, η οποία δεν επιδέχεται καμίας αλλαγής και μετατροπής από το εκλογικό σώμα παρά μόνο στις επόμενες εκλογές.
Στο δημοψήφισμα η κυριαρχία θέτει ένα ερώτημα, στο οποίο δίνει και κατεύθυνση για την απάντηση, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου που εξυπηρετεί. Ένα ΝΑΙ λοιπόν σ`αυτό το δημοψήφισμα θα έχει ως αποτέλεσμα την επιβολή δημοσιονομικών μεταξύ άλλων μέτρων και επομένως άλλη μια επίθεση στους εξαθλιωμένους. Με το ΟΧΙ από την άλλη, ο/η ψηφίζοντας/ουσα συναινεί την επιβολή αυτών που προτείνει η κυβέρνηση, τα οποία δεν διαφέρουν και πολύ απ`αυτά των ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ. Ένα εκβιαστικό δίλημμα μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ, με τράπεζες σε αργία και capital controls (όριο ανάληψης από τα ΑΤΜ). Επομένως, το δημοψήφισμα εκτός του τρόπου που τίθεται και των συμφερόντων που παίζονται πάνω σ`αυτό, θα χρησιμεύσει είτε στην μια είτε στην άλλη απάντηση στην συνενοχή και συνευθύνη όλων των εκμεταλλευόμενων γι`αυτά που έρχονται την επόμενη μέρα απ`αυτό.
Μέσα από την επίκληση στην εθνική ομοψυχία, την προβολή μιας «εθνικά περήφανης στάσης» απέναντι στους ξένους δανειστές, μέσω της ψήφισης του «όχι» στο δημοψήφισμα, η συγκυβέρνηση Συριζα-Ανελ, προσπαθεί να παρασύρει την τάξη των εκμεταλλευομένων σε μια λογική κοινής μοίρας με τις ντόπιες οικονομικές ελίτ. Η κυβέρνηση εντός του ελλαδικού χώρου μιλά για πόλεμο συντηρητικών κύκλων κατά της χώρας προσπαθώντας να αποσπάσει συναίνεση στους χειρισμούς της μέσω του φαντασιακού του «κυρίαρχου λαού» ενώ την ίδια στιγμή στέλνει νέα πρόταση την Τρίτη 30 Ιουνίου στα όργανα που εκπροσωπούν αυτούς τους κύκλους, ζητώντας νέο διετές δάνειο-μνημόνιο ύψους 29,1 δις ευρώ. Η πρόταση αυτή, που εν τέλει απορρίφθηκε από τους «θεσμούς» ουσιαστικά ξανάβαζε εντός της «περήφανης και αξιοπρεπούς» διαπραγμάτευσης το σύνολο των προτάσεων των δανειστών με φύλλο συκής τη διατήρηση της ειδικής έκπτωσης 30% για τα νησιά, ένα πράγμα επαναβεβαιώνει: η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» είναι μια ακόμα πολιτική διαχείριση που υιοθετεί στην πράξη τη λογική των καπιταλιστών ότι για την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν πρέπει να πληρώσουν όσοι βρίσκονται στο πάτο της ταξικής πυραμίδας ενώ τα κέρδη τους πρέπει να μείνουν ουσιαστικά ανέγγιχτα. Περισσεύει, βέβαια και η υποκρισία του νεοφιλελεύθερου αστικού μπλοκ των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ που ως οι γνήσιοι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου οργανώνουν φιέστες υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα διατεινόμενοι ότι παλεύουν να μη γίνει η χώρα τριτοκοσμική λες και δεν είναι οι ίδιοι που με την εφαρμογή και υπεράσπιση των μνημονίων έχουν δημιουργήσει ένα τέτοιο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον ιδανικό για να δρα ανενόχλητο το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο. Η κυβέρνηση κρατά το επίπεδο της αντιπαράθεσης με τον οχετό των κάθε είδους φιλελεύθερων και των αστικών κομμάτων που τρομοκρατούν και κινδυνολογούν υπέρ του κεφαλαίου σε επικοινωνιακό επίπεδο κυρίως, μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ, δηλώνοντας σε κάθε ευκαιρία την πίστη που χει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη «δημοκρατική Ε.Ε.» και αυτό γιατί η «πρώτη φορά αριστερά» άνοιξε χωρίς να θέλει ένα πεδίο για μια ταξική αντιπαράθεση που δεν ελέγχει απόλυτα, αφού το περιεχόμενό της την υπερβαίνει και που δε θέλει να οργανωθεί σε νικηφόρα προοπτική, αλλά να την χρησιμοποιήσει απλώς ως διαπραγματευτικό χαρτί. Ένα άλλο πεδίο που βρήκε ανέτοιμη την κυβέρνηση αλλά και το νεοφιλελεύθερο μπλοκ είναι η συζήτηση που άνοιξε για ευρώ ή δραχμή και παραμονή ή όχι στην Ε.Ε.. Πέραν του ότι τα ερωτήματα αυτά τίθενται για την εκβίαση του αποτελέσματος της Κυριακής η πραγματικότητα είναι ότι μια αλλαγή νομίσματος (κενή νοήματος για το πως θα ωφελήσουν τους από τα κάτω, όπως ισχυρίζονται οι θιασώτες της, καθώς μια τέτοια αλλαγή δεν επιτυγχάνει ρήξη με τον καπιταλισμό αφού και μετά από αυτή σε καπιταλισμό θα βρισκόμαστε με ότι αυτό συνεπάγεται) ή μια πιθανή έξοδος αποτελούν το απόλυτο φόβητρο για τους από τα πάνω καθώς οι συνέπειες είναι αχαρτογράφητες περιοχές. Αυτό που πρέπει να μας γίνει συνείδηση ως ταξικά υποκείμενα είναι πως για να αντισταθούμε στην υποβάθμιση της ζωής μας πρέπει να αρνηθούμε την εθελοδουλία σε συνδυασμό με τη διαρκή πάλη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Να αντιτάξουμε την ταξική ενότητα και ενεργητική αντίσταση ενάντια στα αφεντικά και σε κάθε κυβέρνηση και εξουσία που υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Κανένα δημοψήφισμα δε μπορεί να εμφυσήσει την μαχητική συνείδηση που πρέπει να έχουν οι από τους από τα κάτω της κοινωνίας για να αντισταθούν. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μαχητικούς ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες πέρα και μακριά από κόμματα και λογικές διαμεσολάβησης.
Μέσα σ’αυτήν την κατάσταση διαφαίνεται για ακόμη μια φορά ο διαχρονικός ρόλος των ΜΜΕ, ο οποίος δεν είναι άλλος απ’το να ενισχύουν να συμφέροντα των αφεντικών τους, με την μορφή προπαγάνδας και υπονόμευσης των αγώνων και με την μορφή τρομοκρατίας.
Στην σημερινή, λοιπόν, συγκυρία ο ρόλος τους είναι διττός αλλά και καταλυτικός. Με μια ρητορική τρόμου, φόβου, πανικού αλλά και απαξίωσης αγώνων και αντιστάσεων των πρόσφατων προηγούμενων χρόνων, ο κυρίαρχος λόγος επιδιώκει ένα τρανταχτό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Γεγονός που αποκρυσταλλώνεται με πίεση για την αποδοχή των επιτακτικών θέλω του διεθνοποιημένου κεφαλαίου διαμέσου της κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή προβάλει τον κανιβαλισμό και ενισχύει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα δηλαδή πρακτικές που ενσαρκώνονται από τα πιο αντιδραστικά-συντηρητικά μπλοκ της κοινωνίας.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το πρόβλημα ανάγεται ως εθνική υπόθεση, με φταίχτες διεφθαρμένους πολιτικούς, τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους, κακούς Γερμανούς, μετανάστες, δανειστές. Τα συμφέροντα των καταπιεσμένων ταυτίζονται μ’αυτά των αφεντικών, καθώς η έξοδος από το ευρώ βαφτίζεται ως καταστροφή. Την ίδια ώρα τηλεπερσόνες συνιστούν ψυχραιμία, πολώνοντας συγχρόνως το κλίμα με ρεπορτάζ από ΑΤΜ, super market, βενζινάδικα και φαρμακεία και όλα αυτά γιατί φοβούνται μία πιθανή επερχόμενη κοινωνική έκρηξη που θα οδηγήσει σε ρήξεις.
Από την πλευρά μας, πιστεύουμε ακράδαντα ότι καμία λύση προς όφελος των από τα κάτω της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. Στον καιρό του διεθνοποιημένου καπιταλισμού αλλά και δομικά εκ της δημιουργίας της, η Ε.Ε είναι μια συμμαχία των καπιταλιστών που στόχο της έχει την διατήρηση, την προώθηση και την διασφάλιση των συμφερόντων τους σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο. Η «μάχη για μια Ε.Ε με κοινωνικό πρόσωπο» που θα μεριμνά για τους ανθρώπους πρωτίστως και όχι για τις αγορές και την καπιταλιστική ανάπτυξη, πέρα από τις αυταπάτες και τα αδιέξοδα που δημιουργεί, μόνο αναχώματα μπορεί να στήσει απέναντι σε όσους αγωνίζονται για αξιοπρέπεια, ζωή και ελευθερία. Η αποδέσμευση από τους κόλπους της είναι σίγουρα ένα πρώτο και προωθητικό βήμα που όμως δεν θα πρέπει να μείνει μόνο σε αυτό το επίπεδο. Οι από τα κάτω της κοινωνίας, να βάλουν δυναμικά στο προσκήνιο τους δικούς τους όρους, μακριά από τα επίπλαστα διλήμματα ευρώ ή δραχμή, εθνικό ή υπερεθνικό κεφάλαιο κτλ. Με ακηδεμόνευτους – αδιαμεσολάβητους αγώνες, με αυτοοργάνωση σε όλα τα επίπεδα, να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Με συνελεύσεις βάσης στους χώρους εργασίας, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, με τοπικούς αγώνες για την προάσπιση του περιβάλλοντος ενάντια στην υποτίμηση της ίδια τους της ζωής, να δημιουργήσουν συνθήκες ευτοπίας μέσα σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική επανάσταση και την αταξική κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας
Ενάντια στην εθνική ομοψυχία που προτάσσει το αστικό μπλοκ εξουσίας, οι από τα κάτω της κοινωνίας, με ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες, να προτάξουμε το ΟΧΙ στα ντόπια και ξένα μνημόνια, καθώς και την έξοδο από την ευρωζώνη, την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΏΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ