Η στάση του Κράτους προς εμάς, ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό-δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί, στις στιγμές της δοκιμασίας.
Αντώνης Σταμπούλος
Από την Λ. Αλεξάνδρας 173.
4/10/2014
Ο αναρχικός, Α. Σταμπούλος, συλλαμβάνεται την 1/10/2014 μετά από έρευνες της αντιτρομοκρατικής για γιάφκα στο Βύρωνα Αττικής. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά η διαχείριση του γεγονότος από τα ΜΜΕ με τις γνωστές πρακτικές τρομοϋστερίας. Ενάντια στο διασυρμό της προσωπικότητας του, στους βασανισμούς, και στην εσκεμμένη μεταγωγή του στις φυλακές Λάρισας από την αντιτρομοκρατική αντί για αυτές του Κορυδαλλού, όπως ήταν αποφασισμένο, κρατάει ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας και της επαναστατικής συνείδησης. Βάζοντας μπροστά το σώμα του (η απεργία πείνας-δίψας που προηγήθηκε) αλλά και ανοίγοντας το ζήτημα κοινωνικά με τις συνεχείς γραπτές παρεμβάσεις του, ο σύντροφος απαιτεί την άμεση μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού προκειμένου να μπορεί να έχει επαφή με τα μέλη της οικογένειας του και τους συνηγόρους του. Παράλληλα σε πολλές πόλεις οργανώνονται δράσεις ως δείγμα αλληλεγγύης και ενίσχυσης του αγώνα του συντρόφου.
Η πολιτική στάση του Α. Σταμπούλου, είναι αυτή που τρομάζει τους εξουσιαστές, είναι αυτή που ωθεί τα media να σπείρουν ψευδείς ειδήσεις για την υπόθεση του, καθώς είναι αυτή η μόνη αντίληψη που μπορεί να αντεπιτεθεί στο υπάρχον σύστημα. Γι’ αυτό το λόγο διαχέουν κλίμα τρόμου, γι` αυτό το λόγο δημιουργούν φυλακές τύπου Γ και αναβαθμίζουν συνολικότερα την καταστολή ενάντια στους επαναστάτες. Έτσι, η κυριαρχία θωρακίζεται μέσω του φόβου που διασπείρει καθώς μη έχοντας καταφέρει να στοιχειοθετήσει κάτι απέναντι στον διωκόμενο αγωνιστή προσπαθεί απελπισμένα να κάμψει το ηθικό του στοχοποιώντας ξεκάθαρα τον αναρχικό λόγο και πρακτική.
Από την πλευρά μας, θεωρούμε ως αυτονόητη την ολόπλευρη αλληλεγγύη μας σε κάθε έγκλειστο αναρχικό. Παράλληλα, εξίσου κομβική θεωρούμε ότι είναι η πολιτική στήριξη στους συντρόφους οι οποίοι επιλέγουν να πολεμήσουν το κράτος και το κεφάλαιο βγάζοντας κεντρικό πολιτικό λόγο που αναδεικνύει τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν οι από τα κάτω της κοινωνίας. Η επίθεση της κυριαρχίας ενάντια στην ολοένα διευρυνόμενη προλεταριακή βάση είναι συνολική. Ο πόλεμος από μέρος τους βρίσκεται σε εξέλιξη και στην παρούσα φάση έχει όνομα και επώνυμο. Είναι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ παλαιότερα, τα μνημόνια, το ΔΝΤ, η Τρόϊκα, η ΕΚΤ, το ντόπιο και το υπερεθνικό κεφάλαιο που δημιουργούν στρατιές ανέργων, άστεγων, ανθρώπων που βρίσκονται σε αδιέξοδο και αποκτούν ψυχικά προβλήματα ή καταφεύγουν στη μάστιγα των ναρκωτικών. Είναι αυτοί που ευθύνονται για την ραγδαία αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, καθώς με την πάγια τακτική του διαίρει και βασίλευε που εφαρμόζουν στην κοινωνία, κατάφεραν μέσα στα προηγούμενα χρόνια να εξατομικεύσουν τους ανθρώπους και να δημιουργήσουν ρωγμές στους συλλογικούς δεσμούς και τις κοινότητες αγώνα. Τρανό παράδειγμα οι πρόθυμοι γείτονες του Σταμπούλου που δεν έχασαν χρόνο για δηλώσεις σε αστυνομία και ΜΜΕ.
Το κράτος, το τελευταίο διάστημα, επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου για να στοχοποιήσει στα μάτια της κοινωνίας ως «εσωτερικό εχθρό» όσους το χτυπούν στη ρίζα του. Μη μπορώντας να χρυσώσει το χάπι στους από τα κάτω της κοινωνίας, όπως τα προηγούμενα χρόνια με πρακτικές σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης (κοινωνικό κράτος, εργατικά δικαιώματα, επιδόματα κτλ), προκειμένου να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσφέρει «ασφάλεια». Φοβούμενη τις μαζικές αντιδράσεις ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούνται και φοβούμενη αναταραχές και εξεγέρσεις, η κυριαρχία εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής ενάντια στα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Παράλληλα, δίνοντας τα διαπιστευτήρια του στο ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο, από την μια καταστέλλει και από την άλλη συνθηματολογεί και θριαμβολογεί για τα περί «ανάπτυξης» σενάρια. Η «ανάπτυξη» όμως που ευαγγελίζονται είναι προς όφελος των ιδίων. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι για τους από τα κάτω της κοινωνίας; Στον καπιταλισμό το μόνο κριτήριο είναι το κέρδος των αφεντικών με όποιο κόστος, ακόμα και αν αυτό είναι οι ανθρώπινες ζωές και η εκμετάλλευση της φύσης. Αντιστρέφοντας την κρατική προπαγάνδα, δεν έχουμε παρά να πούμε ότι οι τρομοκράτες είναι οι κρατιστές και τα αφεντικά τα οποία υπερασπίζουν, καθώς αυτοί είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Οι επαναστάτες δεν τρομοκρατούν κανέναν πέραν από τους ίδιους τους εξουσιαστές, καθώς είναι αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση την οποία βιώνουμε. Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά, είναι η βία που σπέρνει η κυριαρχία σε κάθε έκφανση της ζωής και όχι αυτοί που αγωνίζονται για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Ως αναρχικοί κομμουνιστές, θεωρούμε απαραίτητη την ανάπτυξη και τη σύνδεση των αγώνων εντός και εκτός των τειχών. Και μέσα και έξω από αυτά, αυτοί που καταστέλλονται είναι οι επαναστάτες. Είναι η εργατική τάξη που επιλέγει να μη ζήσει σε καθεστώς υποτέλειας αλλά εξεγείρεται ενάντια στο παρόν και στο μέλλον που της επιφυλάσσει η παγκόσμια πολιτικοοικονομική ελίτ. Ο εχθρός επιτίθεται με όλα τα μέσα. Η δικιά μας απάντηση θα έρθει με όλα τα μέσα όταν ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τις αριστερές αυταπάτες για έναν καλύτερο καπιταλισμό ή για τον σοσιαλισμό. Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα… για την μάχη ανάμεσα στον παλιό κόσμο και σε αυτόν της οριζόντιας συλλογικοποίησης που φέρει μέσα του την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας, την αναρχοκομμουνιστική κοινωνία.
Κανένας αγωνιστής όμηρος στα χέρια του κράτους
Κοινοί αγώνες εντός και εκτός των τειχών ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο
Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό
sympraksi.espivblogs.net | sympraksi2014@espiv.net