Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό

Η στάση του Κράτους προς εμάς, ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό-δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί, στις στιγμές της δοκιμασίας.

                                                                                Αντώνης Σταμπούλος

                                                                               Από την Λ. Αλεξάνδρας 173.

                                                                               4/10/2014

Ο αναρχικός, Α. Σταμπούλος, συλλαμβάνεται την 1/10/2014 μετά από έρευνες της αντιτρομοκρατικής για γιάφκα στο Βύρωνα Αττικής. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά η διαχείριση του γεγονότος από τα ΜΜΕ με τις γνωστές πρακτικές τρομοϋστερίας. Ενάντια στο διασυρμό της προσωπικότητας του, στους βασανισμούς, και στην εσκεμμένη μεταγωγή του στις φυλακές Λάρισας από την αντιτρομοκρατική αντί για αυτές του Κορυδαλλού, όπως ήταν αποφασισμένο, κρατάει ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας και της επαναστατικής συνείδησης. Βάζοντας μπροστά το σώμα του (η απεργία πείνας-δίψας που προηγήθηκε) αλλά και ανοίγοντας το ζήτημα κοινωνικά με τις συνεχείς γραπτές παρεμβάσεις του, ο σύντροφος απαιτεί την άμεση μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού προκειμένου να μπορεί να έχει επαφή με τα μέλη της οικογένειας του και τους συνηγόρους του. Παράλληλα σε πολλές πόλεις οργανώνονται δράσεις ως δείγμα αλληλεγγύης και ενίσχυσης του αγώνα του συντρόφου.

Η πολιτική στάση του Α. Σταμπούλου, είναι αυτή που τρομάζει τους εξουσιαστές, είναι αυτή που ωθεί τα media να σπείρουν ψευδείς ειδήσεις για την υπόθεση του, καθώς είναι αυτή η μόνη αντίληψη που μπορεί να αντεπιτεθεί στο υπάρχον σύστημα. Γι’ αυτό το λόγο διαχέουν κλίμα τρόμου, γι` αυτό το λόγο δημιουργούν φυλακές τύπου Γ και αναβαθμίζουν συνολικότερα την καταστολή ενάντια στους επαναστάτες. Έτσι, η κυριαρχία θωρακίζεται μέσω του φόβου που διασπείρει καθώς μη έχοντας καταφέρει να στοιχειοθετήσει κάτι απέναντι στον διωκόμενο αγωνιστή προσπαθεί απελπισμένα να κάμψει το ηθικό του στοχοποιώντας ξεκάθαρα τον αναρχικό λόγο και πρακτική.

Από την πλευρά μας, θεωρούμε ως αυτονόητη την ολόπλευρη αλληλεγγύη μας σε κάθε έγκλειστο αναρχικό. Παράλληλα, εξίσου κομβική θεωρούμε ότι είναι η πολιτική στήριξη στους συντρόφους οι οποίοι επιλέγουν να πολεμήσουν το κράτος και το κεφάλαιο βγάζοντας κεντρικό πολιτικό λόγο που αναδεικνύει τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν οι από τα κάτω της κοινωνίας. Η επίθεση της κυριαρχίας ενάντια στην ολοένα διευρυνόμενη προλεταριακή βάση είναι συνολική. Ο πόλεμος από μέρος τους βρίσκεται σε εξέλιξη και στην παρούσα φάση έχει όνομα και επώνυμο. Είναι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ παλαιότερα, τα μνημόνια, το ΔΝΤ, η Τρόϊκα, η ΕΚΤ, το ντόπιο και το υπερεθνικό κεφάλαιο που δημιουργούν στρατιές ανέργων, άστεγων, ανθρώπων που βρίσκονται σε αδιέξοδο και αποκτούν ψυχικά προβλήματα ή καταφεύγουν στη μάστιγα των ναρκωτικών. Είναι αυτοί που ευθύνονται για την ραγδαία αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, καθώς με την πάγια τακτική του διαίρει και βασίλευε που εφαρμόζουν στην κοινωνία, κατάφεραν μέσα στα προηγούμενα χρόνια να εξατομικεύσουν τους ανθρώπους και να δημιουργήσουν ρωγμές στους συλλογικούς δεσμούς και τις κοινότητες αγώνα. Τρανό παράδειγμα οι πρόθυμοι γείτονες του Σταμπούλου που δεν έχασαν χρόνο για δηλώσεις σε αστυνομία και ΜΜΕ.

Το κράτος, το τελευταίο διάστημα, επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου για να στοχοποιήσει στα μάτια της κοινωνίας ως «εσωτερικό εχθρό» όσους το χτυπούν στη ρίζα του. Μη μπορώντας να χρυσώσει το χάπι στους από τα κάτω της κοινωνίας, όπως τα προηγούμενα χρόνια με πρακτικές σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης (κοινωνικό κράτος, εργατικά δικαιώματα, επιδόματα κτλ), προκειμένου να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσφέρει «ασφάλεια». Φοβούμενη τις μαζικές αντιδράσεις ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούνται και φοβούμενη αναταραχές και εξεγέρσεις, η κυριαρχία εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής ενάντια στα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Παράλληλα, δίνοντας τα διαπιστευτήρια του στο ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο, από την μια καταστέλλει και από την άλλη συνθηματολογεί και θριαμβολογεί για τα περί «ανάπτυξης» σενάρια. Η «ανάπτυξη» όμως που ευαγγελίζονται είναι προς όφελος των ιδίων. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι για τους από τα κάτω της κοινωνίας; Στον καπιταλισμό το μόνο κριτήριο είναι το κέρδος των αφεντικών με όποιο κόστος, ακόμα και αν αυτό είναι οι ανθρώπινες ζωές και η εκμετάλλευση της φύσης. Αντιστρέφοντας την κρατική προπαγάνδα, δεν έχουμε παρά να πούμε ότι οι τρομοκράτες είναι οι κρατιστές και τα αφεντικά τα οποία υπερασπίζουν, καθώς αυτοί είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Οι επαναστάτες δεν τρομοκρατούν κανέναν πέραν από τους ίδιους τους εξουσιαστές, καθώς είναι αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση την οποία βιώνουμε. Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά, είναι η βία που σπέρνει η κυριαρχία σε κάθε έκφανση της ζωής και όχι αυτοί που αγωνίζονται για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

Ως αναρχικοί κομμουνιστές, θεωρούμε απαραίτητη την ανάπτυξη και τη σύνδεση των αγώνων εντός και εκτός των τειχών. Και μέσα και έξω από αυτά, αυτοί που καταστέλλονται είναι οι επαναστάτες. Είναι η εργατική τάξη που επιλέγει να μη ζήσει σε καθεστώς υποτέλειας αλλά εξεγείρεται ενάντια στο παρόν και στο μέλλον που της επιφυλάσσει η παγκόσμια πολιτικοοικονομική ελίτ. Ο εχθρός επιτίθεται με όλα τα μέσα. Η δικιά μας απάντηση θα έρθει με όλα τα μέσα όταν ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τις αριστερές αυταπάτες για έναν καλύτερο καπιταλισμό ή για τον σοσιαλισμό. Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα… για την μάχη ανάμεσα στον παλιό κόσμο και σε αυτόν της οριζόντιας συλλογικοποίησης που φέρει μέσα του την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας, την αναρχοκομμουνιστική κοινωνία.

 

Κανένας αγωνιστής όμηρος στα χέρια του κράτους

Κοινοί αγώνες εντός και εκτός των τειχών ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο

 

Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό

sympraksi.espivblogs.net | sympraksi2014@espiv.net

Εδώ και ένα μήνα, στην πόλη Κομπανί, κοντά στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, κουρδικές ένοπλες αντάρτικες ομάδες δίνουν έναν αγώνα ενάντια στους φονταμενταλιστές και επεκτατιστές του ISIS. Η επίθεση ξεκίνησε στις 15/9 όταν χιλιάδες μαχητές του ISIS, υποστηριζόμενοι από δεκάδες άρματα μάχης και βαρύ πυροβολικό επιτέθηκαν στην πόλη σε τρία μέτωπα. Μέχρι αυτή την στιγμή, 2000 κούρδοι πολιτοφύλακες δίνουν ηρωικές μάχες ενάντια στους 10000 μαχητές του ισλαμικού κράτους και έχουν καταφέρει να ανακτήσουν εδάφη μέσα και έξω από την πόλη. Οι απώλειες για τον εχθρό είναι μεγάλες τόσο σε έμψυχο δυναμικό αλλά και όσον αφορά βαρύ οπλισμό και οχήματα που πέφτουν στα χέρια των ανταρτών.

Το Τουρκικό κράτος, βοηθάει απροκάλυπτα τους τζιχαντιστές, τόσο σε επίπεδο λόγου ονομάζοντας τρομοκράτες τους Κούρδους αγωνιστές, όσο και σε πρακτικό, κλείνοντας τη διέλευση των συνόρων του(φυσικά σε κούρδους και σε οποιασδήποτε υλική βοήθεια που δεν προορίζεται για τους τζιχαντιστές), από και προς την εμπόλεμη περιοχή αποσκοπώντας στο να αναχαιτίσει τον αγώνα των κούρδων της Συρίας για την αυτονομία των περιοχών που βρίσκονται στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας. Ο ρόλος των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών είναι γνωστός διαχρονικά αλλά και στη συγκεκριμένη συγκυρία καθώς είναι οι ίδιοι που αβαντάρουν τον ISIS, τηρώντας “διακριτική απόσταση”, μήνες τώρα. Είναι η σθεναρή αντίσταση των Κούρδων ανταρτών/ισσών, το διεθνές κύμα αλληλεγγύης και η αντίδραση που θα προκληθεί(ειδικά εντός Τουρκίας) από τη σφαγή χιλιάδων αμάχων που είναι εγκλωβισμένοι στο Κομπανί όταν θα έπεφτε στα χέρια του ISIS, που ανάγκασε την υπό την διεύθυνση των ΗΠΑ συμμαχία, να συμβάλει στην άμυνα της πόλης, βομβαρδίζοντας θέσεις των τζιχαντιστών. Είναι, λοιπόν, ένας άνισος πόλεμος που διεξάγουν οι εξεγερμένοι Κούρδοι της Συρίας ενάντια στους φονταμενταλιστές, στο Τούρκικο κράτος αλλά και στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε.

Στην πόλη της Κομπανί γίνεται η σύγκρουση δύο κόσμων. Από την μια, ο παλιός κόσμος στο πρόσωπο του ISIS που συμπυκνώνει τον θρησκευτικό φανατισμό, τη μισαλλοδοξία και τον εδαφικό επεκτατισμό. Από την άλλη ο κόσμος που υπερασπίζει την υλική υπόσταση μιας αμεσοδημοκρατικής ομοσπονδίας(ιδρύθηκε στις 19 Ιούλη 2012) που αυτοκυβερνάται πέρα από εθνικές και θρησκευτικές παρωπίδες του οποίου οι βασικοί άξονες είναι η συμμετοχή των από τα κάτω, η ισότητα των φύλων και ο αγώνας για γη και ελευθερία. Αυτοί οι δύο κόσμοι δεν συγκρούονται μόνο στο παράδειγμα που περιγράψαμε αλλά, στην παρούσα συνθήκη, αυτός ο πόλεμος είναι σε εξέλιξη. Η περίπτωση της Ουκρανίας, με την ολόπλευρη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ στους εθνικιστές του δεξιού τομέα, αποδεικνύει περίτρανα ότι οι καιροί τους οποίους διανύουμε θα στιγματιστούν από την σύγκρουση των δύο αυτών κόσμων.

Ο αγώνας των Κούρδων της Συρίας έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν ως ένα αγώνα των από τα κάτω οργανωμένο σε ομοσπονδιακή βάση, με αναβαθμισμένο το ρόλο των τοπικών συμβουλίων και συνελεύσεων. Επιπροσθέτως, δεν θα πρέπει να περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι οι γυναίκες μαχήτριες είναι στην πρώτη γραμμή του πολέμου αυτού, κάτι το οποίο έχει εξαιρετική σημασία, καθώς μιλάμε για περιοχές στις οποίες η θέση της γυναίκας είναι απίστευτα υποβαθμισμένη. Παρ΄ όλα αυτά, βλέπουμε γυναίκες να πολεμούν ισότιμα με τους άντρες, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει ούτε καν στον Δυτικό κόσμο.

Οι αναρχικοί στηρίζουν ενεργά τον αγώνα των ένοπλων αντάρτικων ομάδων(YPG,YPJ) που αντιστέκονται. Η Αναρχική Επαναστατική Δράση (DAF), μια αναρχική οργάνωση της Τουρκίας, βοηθάει τους πρόσφυγες στα σύνορα με την Τουρκία και προσφέρει είδη πρώτης ανάγκης στους ένοπλους αντάρτες στον αγώνα τους ενάντια στους σφαγείς του ισλαμικού κράτους.

Από την πλευρά μας, ως αναρχικοί κομμουνιστές, εκφράζουμε την απεριόριστη αλληλεγγύη μας σε αυτούς που επιλέγουν τον δρόμο της αξιοπρέπειας και εξεγείρονται ενάντια στους κάθε είδους καταπιεστές και αιμοσταγείς εξουσιαστές. Στεκόμαστε δίπλα στους χιλιάδες διαδηλωτές από την Τουρκία που συγκρούστηκαν βίαια με τις δυνάμεις καταστολής και με εθνικιστικές και ισλαμιστικές τούρκικες οργανώσεις μέχρι τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις που πραγματοποιούνται διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους ένοπλους Κούρδους αντάρτες. Ο αγώνας των Κουρδικών ένοπλων αντάρτικων ομάδων είναι ένας δίκαιος αγώνας που δίνεται με χαρακτηριστικά ομοσπονδιοποίησης των κουρδικών αυτόνομων κοινοτήτων και όχι μέσω εντολών από ένα κεντρικά οργανωμένο κράτος. Αυτό, σε συνδυασμό με την ισότιμη παρουσία αντρών και γυναικών στην πρώτη γραμμή του μετώπου, καθώς και το μέγεθος του εχθρού που αντιμετωπίζουν που έχει τη στήριξη του Τούρκικου κράτους, κάνει αυτή την συνθήκη όχι μόνο άξια αναφοράς, όχι μόνο άξια της αλληλεγγύης μας αλλά δείχνει και το δρόμο για το πώς όταν οι από τα κάτω της κοινωνίας επιλέγουν τον δρόμο του αδιαμεσολάβητου αγώνα μπορούν να πετυχαίνουν νίκες, να αφήνουν παρακαταθήκη, αλλά και ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίον οργανώνονται φέρει μέσα του την κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Την αταξική κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

 

Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό

«Η κοινωνία που θα καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία, θα είναι αναγκασμένη, να οργανωθεί με βάση τον αναρχοκομμουνισμό. Η Αναρχία οδηγεί στον Κομμουνισμό και ο Κομμουνισμός στην Αναρχία, καθώς, τόσο η πρώτη όσο και ο δεύτερος, δεν συνιστούν παρά εκφράσεις της κυρίαρχης τάσης στις σύγχρονες κοινωνίες: την αναζήτηση της ισότητας.»

                           Πιοτρ Κροπότκιν

Εισαγωγικά :

Είμαστε η «Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό». Βρεθήκαμε, εκφέραμε λόγο, δράσαμε, μέσα από τις διαδικασίες της συνέλευσης αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | «εργαλειοφόρος», αλλά και από άλλα μορφώματα, όπως η αντιεκλογική συνέλευση Α/Α, καθώς παλέψαμε την αντίληψη μας και σε κοινωνικά μέτωπα, όπως η Παμπατραϊκή συνέλευση. Το τέλος εποχής της συνέλευσης του «εργαλειοφόρου», σε συνδυασμό με την αντίληψη που αποκρυσταλλώθηκε μέσα σε αυτή την κοινή πορεία, όπως και η άποψη μας για τη συνέχιση του αγώνα παρά τις αντιξοότητες της σημερινής πραγματικότητας, μας δημιούργησαν την ανάγκη να φτιάξουμε αυτή τη συλλογικότητα.

Η κοινωνική πραγματικότητα:

Βιώνουμε μια περίοδο κρίσης του κεφαλαίου και στυγνής καταστολής του κράτους, κάτι το οποίο έχει επηρεάσει τους από τα κάτω της κοινωνίας πολυεπίπεδα. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, εφαρμόστηκε για να ξεπεράσει το σύστημα την ίδια του την κρίση, καθώς η καπιταλιστική κρίση δεν είναι κάτι το πρόσφατο που ξέσπασε το 2008, αλλά η διαδικασία αυτή έχει ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 (π.χ. Συνθήκη του Μάαστριχτ-1992). Αυτή, εκφράζει τη δομική αστάθεια των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, την αστάθεια της βασικής σχέσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία πάνω στην οποία στηρίζεται η κοινωνία και ας προβάλλεται μόνο ως οικονομική. Η κρίση είναι ταυτόχρονα καταστροφή και αναδιάρθρωση, αστάθεια και επανασταθεροποίηση των ταξικών σχέσεων. Κάθε ταξική κοινωνία, κάθε κοινωνία που οι καθημερινές δραστηριότητες της πλειοψηφίας του πληθυσμού υπάγονται στα συμφέροντα της μειοψηφίας, είναι μια ασταθής κοινωνία.

Σε εργατικό επίπεδο, δικαιώματα χρόνων που κερδήθηκαν μέσω ταξικών αγώνων και ανάγκασαν το κράτος και το κεφάλαιο σε παραχωρήσεις (εφαρμόζοντας το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο), προκειμένου να προλάβουν την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, τείνουν να εξαφανιστούν, αν δεν έχουν εξαφανιστεί ήδη. Απολύσεις, ατομικές συμβάσεις εργασίας, στρατιές ανέργων που βαφτίζονται ανά διαστήματα για λίγους μήνες απασχολήσιμοι, καταρτιζόμενοι κτλ, ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, ξεπουλημένα γραφειοκρατικά σωματεία-σφραγίδες και επιστρατεύσεις απεργών συνθέτουν το παζλ της διάλυσης και της οπισθοχώρησης των αγώνων των από τα κάτω της κοινωνίας.

Σε κοινωνικό επίπεδο, οι συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων, ντόπιων και ξένων αφεντικών και του προστάτη τους, κράτους και παρακράτους, αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια πάνω στον κοινωνικό ιστό. Αυτοκτονίες, ψυχολογικά προβλήματα, παραίτηση, αντιφάσεις, μισαλλοδοξία συνθέτουν ένα σκηνικό κοινωνικού θανάτου. Η αποξένωση, τα καθημερινά προβλήματα και η ανασφάλεια απομακρύνουν τους ανθρώπους μεταξύ τους, τους εξατομικεύουν, κάτι το οποίο οδηγεί σε περιστατικά κοινωνικού κανιβαλισμού.

Το κράτος, υπερασπιζόμενο την υπόσταση του, αλλά και τα αφεντικά, μπροστά σε μια κατάσταση που μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει ανεξέλεγκτη και να δημιουργήσει μια νέα εξέγερση, προνοεί, θωρακίζεται και βγαίνει στην επίθεση. Το δόγμα μηδενικής ανοχής που έχει επιβληθεί ενάντια σε όποιον αντιστέκεται (αναρχικοί, απεργοί), σε όποιον περισσεύει (μετανάστες, οροθετικοί, τοξικοεξαρτημένοι), σε δομές αγώνα (καταλήψεις, αυτοοργανωμένες δομές αντίστασης και αλληλεγγύης κτλ) και σε ελεύθερους δημόσιους χώρους, δείχνει αφενός το φόβο των εξουσιαστών και αφετέρου την κοινωνία της επιτήρησης που θέλουν να δημιουργήσουν. Μια κοινωνία στην οποία θα βασιλεύει ο φόβος και τα αφεντικά θα μένουν ανενόχλητα να χορεύουν πάνω στα ερείπια που δημιούργησαν, αφού οι ανεπιθύμητοι θα βρίσκονται στη φυλακή και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ οι υπόλοιποι θα ζουν υπό το φόβο αυτών.

Χαρακτηριστικά της ομάδας :

Είμαστε αναρχικοί κομμουνιστές, καθώς πιστεύουμε ακράδαντα στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο που διεξάγουν τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, στη σύμπλευση μέσων και σκοπού και στην κεντρική πολιτική* παρέμβαση μέσα στην κοινωνία με όσους αντιστέκονται, σε συνδυασμό με την άμεση δράση σε αυτήν, και σε καμία περίπτωση μέσω πολιτικών μετώπων που θέλουν να σταματήσουν ή να ελέγξουν κάθε κοινωνική διεκδίκηση ή έκρηξη. Τασσόμαστε εχθρικά ενάντια σε όλους τους πολιτικούς φορείς (κοινοβουλευτικούς και μη) και στις οργανώσεις κάθετου τύπου. Οι φορείς των αντιλήψεων της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης αποτελούν, για εμάς, το μεγάλο εμπόδιο στο δρόμο για την από τα κάτω χειραφέτηση της κοινωνίας, για την επανάσταση και τον αναρχικό κομμουνισμό.

Η «Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό», επιδιώκει να έχει χαρακτηριστικά «ανοιχτόκλειστου» τύπου και όχι να είναι ένα αυστηρά κλειστό μόρφωμα. Επιδιώκουμε τη σύμπλευση, την ενότητα στη δράση και την επικοινωνία με κομμάτια του αναρχικού χώρου, τα οποία το καθένα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο και τα χαρακτηριστικά, αγωνίζεται για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση με τρόπο που δε θίγει τις βασικές μας αξιώσεις ως συλλογικότητα.

Προταγματικά :

Απέναντι σε αυτή τη γκρίζα πραγματικότητα, ο δρόμος της αναρχικής συλλογικοποίησης και των συλλογικοποιήσεων που δεν οργανώνονται ιεραρχικά είναι η μόνη απάντηση που έχει προοπτικές αντεπίθεσης ενάντια στο υπάρχον. Για εμάς, η οριζόντια συλλογικοποίηση δεν είναι μια επιλογή που έχει να κάνει με πρακτικά ζητήματα, αλλά αντικατοπτρίζει τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας για την οποία αγωνιζόμαστε, τις αξίες της οποίας προσπαθούμε να εφαρμόσουμε ήδη στο σήμερα.

Σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει καταλάβει το μάταιο στην επιλογή των εξουσιαστών του και στρέφει την πλάτη του στα εκλογικά πανηγύρια. Συνάμα, ένα άλλο μεγάλο κομμάτι έχει επενδύσει στην αριστερά και πολύ σύντομα θα καταλάβει το μάταιο και αυτής της επιλογής, αν δεν το έχει καταλάβει ήδη. Την εποχή αυτή, που η εξαθλίωση από τους φόρους του κράτους και από την ανεργία, που η απογοήτευση από την έλλειψη προοπτικής για το μέλλον, που η τρομοκρατία των τραπεζών είναι η καθημερινότητα, ο λόγος και η δράση μας πρέπει να απαντάνε στα πραγματικά προβλήματα των από τα κάτω. Σήμερα, το πολύμορφο οριζόντιο κίνημα φαντάζει ως η μόνη ρεαλιστική διέξοδος από μια κοινωνική πραγματικότητα που έχει δηλητηριαστεί σε κάθε πτυχή της από την εξουσία.

Μέχρι την κατάλυση αυτού του βάρβαρου συστήματος καταπίεσης, μέχρι την ολική επικράτηση της ελευθερίας και της ισότητας, διαρκής και ανυποχώρητος αγώνας για τον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!

*Ως κεντρική πολιτική παρέμβαση εννοούμε τη συνολική απάντηση στην ασκούμενη πολιτική των εκάστοτε διαχειριστών του κράτους, συνδυάζοντας τη με τη συνολική επίθεση των εξουσιαστών στους από τα κάτω της κοινωνίας. Είμαστε ενάντια στην πολιτική ως επιδίωξη για κατάληψη της εξουσίας, αλλά ως αναρχικοί καταλαβαίνουμε τον όρο πολιτική στη γενικότητά του, με την έννοια της διεργασίας που ξεκινά από την ανάλυση και ερμηνεία της πραγματικότητας και προωθεί τα πράγματα προς την πραγματοποίηση του επιθυμητού με καθολικό και συνειδητό τρόπο.

Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό    

sympraksi2014@espiv.net | sympraksi.espivblogs.net